HOE HET ALLEMAAL BEGON

Als fietsliefhebbers is het een unieke kans om onze passie te delen met lotgenoten die herstellende of genezen zijn van kanker.

Bij mij werd in maart 2017 lymfenklierkanker (non-hodgkinlymfoom) vastgesteld en gelukkig volstond een behandeling van 6 chemo`s om de ziekte te behandelen. Dat dit echt wel wat doet met een mens, op mentaal én lichamelijk vlak, hoef ik vast aan niemand uit te leggen en daarom besloot ik na een periode van bijna 20 jaar zonder fiets terug te starten met fietsen. Het feit dat ik een broer heb die heel intensief met koersen bezig is gaf mij dat extra duwtje in de rug om terug te starten.

Het gaf mij tijdens de chemo behandelingen de kracht om het verstand op nul te zetten en zeker niet bij de pakken te blijven zitten. Het is niet evident om telkens weer jezelf tegen te komen, keihard met de limieten van je verzwakte lichaam geconfronteerd te worden. Je wil die helling ( berg!) op in één ruk en het vergt doorzettingsvermogen en wilskracht om het niet op te geven nadat je voor de zoveelste keer toch moet afstappen omdat je niet boven geraakt. Bloed, zweet en tranen kost het – en een zeer rijke vloek-woordenschat J - om niet op te geven en dag per dag de beklimming aan te gaan en telkens  weer wat verderop te geraken zonder van de fiets te moeten afstappen. Het zijn die kleine dagelijkse overwinningen op jezelf, je lichaam en je moraal, die je gevecht telkens weer glans geven en die eerste non-stop bergbeklimming zo euforisch en mooi maken. Bike and Fight in elk opzicht!

Zo beklom ik met mijn fiets,in mei 2018, Tenerife’s El Teide,een non-stop klim van 35km. Dat was de uitdaging die ik mezelf had opgelegd toen ik terug met fietsen begonnen was. En zo geschiedde. Weliswaar op een rustig tempo, maar ik  bedwong ‘mijn’ berg en besefte dat er hoop was en vooral het geloof dat deze strijd met mezelf en mijn fiets mij sterker en weerbaarder maakte.

Dé fietsmicrobe had me te pakken.

 Door deze ontwikkelingen en enkele emotionele gebeurtenissen in de privésfeer sijpelde de gedachte binnen om te verhuizen naar Spanje. We waren het drukke en opgejaagde leven in België grondig beu, wilden meer kunnen genieten van wat het leven ons vandaag de dag te bieden heeft en niet verder alles uitstellen naar “ als we met pensioen zijn”. Het leven stel je niet uit, garanties zijn er niet.

We bouwden volop verder aan ons nieuwe leven. Kanker sluit jammer genoeg deuren, ook financiële. Ook al draag je reeds je ganse loopbaan bij aan o.a. sociale zekerheid etc., kanker kan jou pluimen. Letterlijk en figuurlijk. Hulp van financiële instellingen, zorgcentra en overbekende goede doelen krijg je weinig of niet.

Het feit dat ik een privé hospitaalverzekering had bleek volgens die ‘zorg?’instellingen ineens een enorme luxe en ik kwam niet in aanmerking voor financiële bijstand. Veel blabla, maar nihil actie; we stonden er alleen voor.

Daardoor groeide ook mijn idee om wat te doen voor lotgenoten die met dezelfde hindernissen zouden worden geconfronteerd. Nadat ik mijn idee en plannen vertelde aan Jens De Roock van VelosolCycling was ook hij heel enthousiast om hieraan mee te helpen. Er werden brainstormsessies georganiseerd,veel gewikt en gewogen en met extra creatief meedenkwerk van mijn vrouw, Sandra, kreeg ons project stilletjes aan meer en meer vorm.

Zo ging het van een naam zoeken, slogan verzinnen,voorstellen van ons en ons project, website context, het idee verder uitwerken, ontwerp van fietstenue, etc. tot het tot stand brengen van dit mooie project.

​

• Waarom voor ons kiezen :

Ons doel is om met kleine groepen te rijden in de verkeersluwe natuurlijke omgeving van de groene Jalon-vallei met zijn tot de fietsverbeelding sprekende omliggende heuvels en bergen. In kleine groep rijden maakt het voor deelnemers en begeleiders een stuk aangenamer en veiliger. Het maakt de deelnemers ook minder anoniem en geeft hun de kans om op eigen tempo te kunnen rijden en om met andere lotgenoten ervaringen uit te wisselen.

Bijkomende kunnen we hier in de Jalon-vallei ook logies aanbieden aan onze fietsers. Zodoende vermijden we het drukke en soms gevaarlijke verkeer langs de kustwegen die naar onze Jalon-vallei leiden en sparen we de drukke rit van en naar Calpe uit.

Daardoor zitten we vanaf de start van de ritten in het groene en heuvelrijke fietsgebied wat toch wel een extra pluspunt is als je van de rust en natuur wil genieten. Nog een voordeel is dat we dan desondanks een kortere rit toch even ver of zelfs verder het prachtige binnenland in kunnen aangezien we toch makkelijk een 30km heen en weer naar Calpe uitsparen. 30km die we verder het prachtige binnenland kunnen inrijden, kortom extra genieten in de gezondste regio van de Costa Blanca!

Uiteraard kunnen we ook met grotere groepen gaan fietsen maar dan moeten we wegens gebrek aan hotels in Jalon elke dag vanuit Calpe vertrekken.